Ook al had ik gisteren een interessant gesprek in Den Haag, toch zat ik licht in een dip. Deze stichting begint het levenslicht te zien maar heeft een startsubsidie nodig om echt te beginnen. Toch hoor ik steeds vaker dat de stichting zonder een al uitgevoerd project geen subsidie krijgt. Ik heb nog geen project omdat ik geen geld heb. Dus de vraag: "is het realistisch" komt dan wel op, ja.
Het is een beetje het kip en het ei verhaal.
Maar goed na het interessante gesprek haalde ik net de trein en plofte opgelucht met een beker volle koffie naast een dame neer. We begonnen een gesprek en dat werd al gauw een bijzondere ontmoeting. We praatten over veel dingen in het leven, ziekte, dood, leven, liefde. Op een bepaald moment kwamen we op deze stichting terecht en zij gaf meteen aan dat ze wilde helpen. Ze kende namelijk veel mensen en wilde voor mij wel polsen of zij op wat voor manier dan ook iets willen doen. Ook zij draagt de natuur net een warm hart toe net als ik dat doe. Bij het uitstappen drukte ze me op hart vooral door te gaan. Dank mevrouw G, u heeft een plekje in mijn hart.
Dus ook al blijft het bij dit bijzondere gesprek door haar realiseerde ik me dat ik diep in mijn hart weet ik dat ik door wil gaan. Dus dip of niet ik ga ervoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten